چراغ علاء الدین چیستتاریخچه چراغ علاء الدین

چراغ علاء الدین چیست : تاریخچه چراغ علاء الدین
علاء الدین یک چراغ قدیمی است که در کارخانه صنایع نفت و گازسوز عالی نسب به تولید می رسید.
توضیحات بیشتر را در ادامه بخوانید
چراغ والور ساخت انگلیس بود و برای گرم کردن منازل یا پخت و پز استفاده می شد. البته این والورها در دهه ۲۰ کم کم جایشان را به علاءالدین ها دادند. چرا که دکتر محمد مصدق درخواست کرده بود از فرآورده‌های نفتی در داخل کشور استفاده شود و وابستگی به صادرات نفت خام کاهش یابد. در نتیجه شرکتی به نام «صنایع نفت و گازسوز عالی‌نسب» شروع به تولید چراغ‌های خوراک‌پزی و بخاری‌های نفتی «علاءالدین» کرد.موسس کارخانه میرمصطفی عالی¬ نسب، اهل تبریز و متولد ۱۲۹۸ شمسی، بود. شرکت تولیدی صنایع نفت و گاز عالی¬ نسب با مأموریت تولید بخشی از لوازم خانگی نفت¬ سوز مورد نیاز خانواده¬ های ایرانی تأسیس شد. در آن دوران، با زمزمه¬ های ملی شدن صنعت نفت و تلاش هایی که با رهبری دکتر محمد مصدق برای رها شدن صنعت نفت ایران از شرکت های انگلیسی صورت می¬ گرفت، شرکت های انگلیسی محصولات نفت¬ سوز را به ایران نمی¬ فرستادند. از آن سو، عمده بازار لوازم خانگی ایران، به ویژه لوازم پخت مواد غذایی و تجهیزات گرمایشی کوچک، در انحصار شرکت های انگلیسی بود. چراغ «والور» یکی از محصولات انگلیسی¬ ها بود که در آن زمان بسیار رواج داشت و چند سال بعدتر، شرکت عالی¬ نسب توانست چراغ «علاءالدین» را که ساخت داخل بود، جایگزین آن کند.کارخانه¬ های تحت مدیریت عالی¬ نسب توانستند با اتکا به مدیران خلاق، سرپرستان متعهد و کارگران کوشا و زحمتکش خود، ضمن ثبت چندین اختراع در زمینه لوازم خانگی، برای اولین بار لوازم خانگی را مطابق سلایق و فرهنگ مصرف¬ کننده ایرانی به تولید انبوه برسانند و با شبکه فروش گسترده خود، لوازم خانگی ایرانی را در دورافتاده¬ ترین نقاط کشور عرضه کنند. بعید می دانم بچه های امروز با چراغ های نفتی والور و علاء الدین بیگانه باشند، چرا که هنوز هم مردم در مناطقی که از نعمت گاز محروم است، از این وسایل استفاده می کنند. بسیاری از ما، از این وسیله گرمایشی و خوراک پزی که بیشتر وقت‌ها وسط اتاق جا خوش می‌کرد، خاطره داریم. ظهرها که مدرسه تعطیل می شد شتابان به منزل می آمدیم و در کنار این چراغ می نشستیم و چشممان به تابه درب و داغونی بود که مادر روی آن سیب زمینی ریزه ریزه کرده بود تا با حرارت ملایم برای ناهارمان آماده شود. بعد از ناهار هم ساعت ۲ که به مدرسه می رفتیم و ساعت چهار به منزل باز می گشتیم، دوباره با صحنه مشابهی مواجه می شدیم. باز هم همین چراغ. با این تفاوت که این بار قابلمه سنگی ای روی آن بود که باید از بوی آن متوجه می شدیم شام امشب آبگوشت است یا شوربا. عکس شماره(۵)، یادگاری کوچک و نمکینی است از سال های جنگ.خاطره ای است تک فریمی . نه آدم های این عکس را شناختیم، نه دیگر از این چراغ های والور یا علاءالدین، جایی پیدا می شود. از این قبیل دم و دستگاه های صلواتی هم این روزها کمتر دیده می شود مگر از نوع خوراکی اش در محلات مذهبی و در اعیاد و ایام خاص..

چراغ علاء الدین چیست

همچنین بخوانید : پرورش قورباغه گوشتی در ایران

By شرکت ناسار - تجارت با عراق

دکتر حبیب کشاورز عضو هیأت علمی دانشگاه سمنان - گروه زبان و ادبیات عربی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *