دانلود مقاله رشته عربیمقاله - پایان نامه

فرهنگ تخصصی اصطلاحات ادبی فارسی انگلیسی

Transition- verse

گریزگاه

Trilogy

تریلوژی، تراژدی سه تائی

Triple rhyme

قافیه سه بخشی

Triplet

ثلاثه

Tritagonist

بازیگر سوم، شخصیت سوم

True acrostic

(نک. توشیح)

Tudor period

دوران تیودور

Type- character

شخصیت نوعی

Understatement

(نک. اغراق)

Unintrusive narrator

راوی بیطرف

Unity

وحدت

Universality

کلیت و جامعیت

Unreliable narrator

راوی اغفالگر

Utopian literature

ادبیات آرمانشهر، ادبیات مدینه فاضله

Ut picture poesia

شباهت شعر و نقاشی

Vehicle

بردار (نک. تشبیه)

Verbal irony

آیرونی کلامی یا طعنه (نک. آیرونی)

Verisimilitude

حقیقت نمائی، حقیقت مانندی

Verse

بیت

Verse paragraph

پاراگراف شعر (نک. شعر سپید)

Verse- libre

شعر آزاد

Viewpoint

زاویه دید

Voice

رأی

Wit

مطایبه مطایبت

Witticism

مطایه، مطایبت

Word accent

تکیه کلامی (نک. ضرب)

Wrenched accent

تکیه پیچشی

zeugma

جمع

polyphony

چند صدایی

همچنین بخوانید : دال و مدلول چیست ؟
منبع: ایران ترجمه

رُمان یا داستان بلند[۱] (به انگلیسی: Novel)،[یادداشت ۱] متنی روایتگر و داستانی است که در قالب نثر نوشته می‌شود. در قرن هجدهم کلمهٔ «رمان» بیشتر برای اشاره به قصّه‌های کوتاه در مورد عشق و توطئه به کار می‌رفت. در ۲۰۰ سال اخیر رمان تبدیل به یکی از مهم‌ترین اشکال ادبی شده‌است.
کلمهٔ «رمان» از زبان فرانسوی وارد زبان فارسی شده‌است. رمان در فارسی قالب ادبی مدرنی به شمار می‌رود.

تاریخچه
در اصل کلمهٔ رمان، بیانگر زبان پیشین و عامیانهٔ فرانسویان بود که در مقابل زبان لاتین، زبان عالمانه و ادبی آن روزگار، قرار داشت. ضمناً به آثار ادبی منظوم از نوع داستان‌های تخیلی و ساختگی که به زبان رومیایی (رمان) کتاب شده بود نیز اطلاق می‌شود. نظیر رمان‌های حاوی اوضاع و احوال شوالیه‌ها یا رمان‌های سازگار و متناسب با نزاکت و تعلیم و تربیت. رمان در مورد همهٔ آن چیزهایی گفته می‌شود که مربوط به تمدن، هنر و مخصوصا زبان‌های آن ردیف از کشورهایی است که از قرن پنجم تا قرن دوازدهم میلادی تحت سیطرهٔ مادی و معنوی رومی‌ها بودند. از میان زبان‌های رمان می‌توان فرانسوی، ایتالیایی، اسپانیایی، رومانیایی و پرتغالی را نام برد. در قرون وسطی رمان به زبان ادبی شمال فرانسه و از ۱۰۶۶ میلادی به زبان ادبی انگلستان نیز اطلاق می‌شده‌است. در نتیجه می‌توان گفت که از قرن ۱۲ میلادی به بعد، فرانسه شمالی و انگلستان زمینهٔ مساعدی را برای رشد و انتشار فرهنگ و تمدن فراهم آورده بودند که بیان ادبی دست اول آن زبان رمان و به صورت داستان‌سرایی و قصه‌گویی منظوم بود. بدین ترتیب نوع ادبی داستانی از آن‌جا که به زبان رمان نوشته می‌شود، به رمان معروف شد.[۵] در قرون وسطی داستان شهسوارانه مطلوب شمرده می‌شد (از همان نوع داستان‌های عیاری فارسی). در قرن شانزدهم فرانسوا رابله و سروانتس آن‌را به معنای کمابیش امروزی به کار بردند که در قرن هفدهم جا افتاد. سرانجام در قرن نوزدهم، رمان چه از نظر شمار آثار و چه از لحاظ زبان و ساختار، به اوج شکوفایی رسید. از این‌رو قرن نوزدهم را دورهٔ خاصی در تاریخ داستان‌نویسی در اروپا و مبدا اشاعهٔ آن در نقاط دیگر جهان می‌شناسند.

فرهنگ تخصصی اصطلاحات ادبی فارسی انگلیسی

By شرکت ناسار - تجارت با عراق

دکتر حبیب کشاورز عضو هیأت علمی دانشگاه سمنان - گروه زبان و ادبیات عربی

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *