آیا ترکیب «قرضُ الحسنه» در زبان عربی صحیح است؟
با توجه به این‌که ترکیب «قرضُ الحسنه» در زبان عربی، یک ترکیب اضافی است: 1. چرا مضاف الیه به صورت مؤنث استعمال شده است؟ 2. چرا به صورت موصوف و صفت استعمال نشده است: (القرضُ الحسنُ: قرض نیکو) 3. ترکیب اضافی به دو چیز دلالت دارد مثل کتابُ علیٍ، حال با توجه به این، ترجمه قرض الحسنة، چیست؟
این‌که یک اسم مضاف، مذکر بوده و مضاف الیه آن مؤنث باشد، به خودی خود از لحاظ قواعد عربی ایراد ندارد همان‌طور که عبارت «یوم القیامة»[1] از لحاظ ادبی، صحیح است. اما در مورد عبارت «قرض الحسنه» باید گفت که در قرآن و روایات و نیز متون کهن عربی، واژگان مرکب «قرض الحسنة» مورد استفاده قرار نگرفته است، بلکه این معنا تنها در قالب صفت و موصوفی مانند «قرضاً حسناً»، «القرض الحسن» و … در این متون یافت می‌شود و عبارت «قرض الحسنه» بیشتر در متون فارسی مشاهده شده و به عبارتی می‌توان آن را عبارتی فارسی دانست که ریشه‌های خود را از زبان عربی وام گرفته است.
با این وجود درباره به کار بردن این عبارت به صورت مضاف و مضاف الیه، گفته شده است: اگر «قرض» را مضاف برای «الحسنه» قرار دهیم، این عبارت صحیح است و معنایش قرضی است که حسناتی را به دنبال خود دارد. با این همه، عبارت صحیح‌تر، همانی است که در قرآن به کار رفته است.[2]
[1]. قیامه، 1.
[2]. مکارم شیرازی، ناصر، الربا و البنک الاسلامی، تحقیق: ابوالقاسم علیان نژادی، ص 147، قم، انتشارات مدرسه امام علی بن ابی‌طالب(ع)، چاپ اول، 1422ق.
منبع: اسلام کوئست