خطاهای همنشینی واژگانی
بررسی خطاهای همنشینی واژگانی فارسیآموزان عربی زبان
برای دانلود فایل کامل مقاله اینجا کلیک کنید
چکیده
پژوهش حاضر به توصیف خطاهای همنشینی واژگانیو بررسی عوامل دخیل در بروز این نوع خطاها در انشاءِ فارسیآموزان عربیزبان دانشگاه مجازی جاﻣﻌﺔالمصطفی قم[۱] میپردازد. برای این منظور پیکرۀ زبانی متشکل از ۲۶۰ برگه انشاءِ زبانآموزان سطح متوسط تشکیل شد و مورد بررسی قرارگرفت. ابتدا خطاهای همنشینی واژگانی زبانآموزان مشخص شد و سپس صورت صحیح خطاها با درنظرگرفتن بافت زبانی تعیین گردید. آنگاه طبق نظر سلینکر (Selinker, 1992, 1972) عواملی که بهنظر میرسید در ایجاد خطاها مؤثر هستند، ارائه شد. با توجه به اینکه دسترسی مستقیم به زبانآموزان و محیط آموزشی آنها برای محققان امکانپذیر نبود، دو عامل «انتقال آموزشی» و «راهبردهای ارتباطی» در تحلیل دادهها درنظر گرفته نشدند. طبق نتایج تجزیه و تحلیل دادهها، از میان ۵۶ مورد خطای مورد بررسی، عوامل مؤثر در بروز خطاهای همنشینی واژگانی بهترتیب فراوانی عبارتند از: بهکارگیری راهبردهای یادگیری زبان دوم (۴۱%)، انتقال زبان مادری (۳۶%) و تعمیم نابجا (۲۳%) .
کلیدواژه‌ها
خطاهای همنشینی واژگانی انتقال زبان مادری تعمیم نابجا راهبردهای یادگیری زبان دوم
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
مریم افشین پور ۱ عادل رفیعی ۲ سید محمدرضا ابن الرسول ۳
۱ گروه زبانشناسی، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه اصفهان
۲ استادیارگروه زبانشناسی، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
۳ گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده زبانهای خارجی، دانشگاه اصفهان
رئیسی، لیلا. (۱۳۸۸). بررسی خطاهای زبان آموزان زبان عربی در ترجمه «که» به عربی. پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه اصفهان.
شریفی، شهلا و سریرا کرامتی یزدی. (۱۳۸۷). «بررسی واژگانی زبانفارسی در امر آموزش زبانفارسی به غیر فارسیزبانان». برگرفته از:
http://profdoc.um.ac.ir/paper-abstract-1008017.html
فرهادی، محمد. (۱۳۷۹). بررسی مشکلات نگارش فارسی دانشآموزان عربزبان جنوب ایران از طریق تجزیه و تحلیل خطاهای واژگانی و نحوی نوشتههای آنان. پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه شیراز.
قادریحسب، زهرا. (۱۳۹۱). بررسی خطاهای واجی اردوزبانان در نوشتار زبان فارسی در سه سطح زبانآموزی. پایاننامه کارشناسی ارشد. دانشگاه اصفهان.
گلهداری، منیژه. (۱۳۸۷)؛ «تحلیل خطاهای نوشتاری زبانآموزان غیرایرانی». مجموعه مقالات سمینار آموزش زبان فارسی به غیر فارسیزبانان. کانون زبان ایران. ۳۶۵ـ۳۴۳٫
متولیان نائینی، رضوان. (۱۳۸۹). «تحلیل کیفی خطاهای املای انگلیسی فراگیران فارسیزبان». رشد آموزش زبان. ۹۷٫ ۲۲ـ۱۶٫
متولیان نائینی، رضوان و عباس استوار ابرقوئی. (۱۳۹۲). «خطاهای نحوی عربزبانان در یادگیری زبان فارسی بهعنوان زبان دوم». پژوهشنامه آموزش زبان فارسی به غیرفارسیزبانان. ۲ (۲). ۸۶ـ۵۷٫
معصومی، رؤیا. (۱۳۹۰). بررسی اهمیت آموزش باهمآیی واژگانی در آموزش زبانفارسی به غیرفارسیزبانان. پایاننامه کارشناسیارشد. دانشگاه علامه طباطبائی.
Alsakran, R. A. (2011). Nation, P, (2001) Learning Vocabulary in Another Language. Cambridge: University Press.
Benson, M., E. Besonn, & R. Ilson. (2009). The BBI Combinatory Dictionary of English. Third edition.Amsterdam: John Benjamins.
Chuan li, Chia. (2005). A Study of Collocational Error Types in ESL/ EFL College Learners’ Writing. Ming Chuan: University Press.
Corder, S. P. (1967). “The Significance of Learners’ Errors”. In J. Richards (ed.). Error Analysis: Perspectives on Second Language Acquisition. London: Longman. 19-27.
Ellis, R. (1997). Second Language Acquisition. Oxford: University Press.
Ellis, R. (1985). Understanding Second Language Acquisition. Oxford: University Press.
Ellis, R. (2008). The Study of Second Language Acquisition. Oxford: University Press.
Fan, M. (2009). “An exploratory study of collocational use by ESL students: A task based approach”. System. 37. 110-123.
Farghal, M. & H. Obidedat. (1995). “Collocations: a neglected variable in EFL”. IRAL. 33(4). 315-332.
خطاهای همنشینی واژگانی
همچنین بخوانید: نظریه ترجمه وینه و داربلنه