اساتید توانا در ارائه دروس به زبان عربی جذب حوزه می شوند

اساتید توانا در ارائه دروس به زبان عربی جذب حوزه می شوند

اساتید حوزوی دارای توانایی تدریس دروس حوزوی پایه های سوم تا دهم به زبان عربی از سوی مرکز زبان حوزه های علمیه شناسایی می شوند.

به گزارش خبرنگار مهر، مرکز زبان حوزه های علمیه طی فراخوانی اقدام به شناسایی اساتید حوزوی دارای توانایی تدریس دروس حوزوی پایه های سوم تا دهم (فقه، اصول، عقاید، کلام، تفسیر و …) به زبان عربی فصیح کرده است.

پیرو نظر مدیر حوزه‌های علمیه و مصوبه شورای راهبردی زبان حوزه‌ها، به منظور تقویت زبان و عربی معاصر در میان طلاب حوزه‌های علمیه، مقرر شد است تا علاوه بر برگزاری دوره‌های مکالمه عربی، برخی از دروس متداول حوزوی در مدارس نیز به زبان عربی تدریس شود.

برای فراهم کردن مقدمات این برنامه، مرکز آموزش زبان حوزه‌‏های علمیه (برادران) اقدام به شناسایی و ایجاد بانک اطلاعات اساتید قادر به تدریس دروس متداول حوزوی به زبان عربی در سراسر کشور کرده است.

متقاضیانی که آمادگی این نوع تدریس را در استان‌های کشور دارند لازم است برای ثبت نام با مرکز زبان حوزه های علمیه تماس برقرار کنند.

شتهٔ آکادمیک فراگیری زبان دوم زیرشاخهٔ زبان‌شناسی کاربردی است. این رشته، رشته‌ای نسبتاً جدید و وابسته به رشته‌های زیاد دیگری‌ست. علاوه بر شاخه‌های مختلف زبان‌شناسی، فراگیری زبان دوم ارتباط تنگاتنگی با علوم روان‌شناسی، روان‌شناسی شناختی و آموزش دارد. به منظور متمایز کردن رشتهٔ آکادمیک از خود فرایند یادگیری، از اصطلاحاتی نظیر پژوهش‌های فراگیری زبان دوم، مطالعات زبان دوم و مطالعات فراگیری زبان دوم نیز برای این رشته استفاده می‌شود.

پژوهش‌های فراگیری زبان دوم به عنوان حوزه‌ای میان‌رشته‌ای کار خود را آغاز کرده است و از این رو مشخص کردن تاریخ دقیقی برای آغاز آن امری دشوار است. با این حال دو مقاله به طور خاص نقش مهمی را در گسترش مطالعات مدرن فراگیری زبان دوم ایفا کرده‌اند: مقالهٔ پیت کُردر در سال ۱۹۶۷ تحت عنوان اهمیت خطاهای زبان آموز و مقالهٔ لری سلینکر در سال ۱۹۷۲ با عنوان زبان بینابینی(interlanguage). این حوزه در دهه‌های پس از انتشار این مقالات پیشرفت چشمگیری داشته است.

از دهه هشتاد میلادی به این سو، فراگیری زبان دوم از جنبه‌های مختلف نظری و رشته‌ای مورد مطالعه قرار گرفته است. مهم‌ترین رویکردهای مورد استفاده در این حوزه در حال حاضر شامل این موارد می‌شود: زبان‌شناسی کارکردگرای نظام‌مند، نظریهٔ اجتماعی‌فرهنگی، زبان‌شناسی شناختی، دستور جهانی نوام چامسکی، نظریهٔ فراگیری مهارت و پیوندگرایی.

اصطلاح فراگیری ابتدا به منظور تأکید بر طبیعت غیر آگاهانهٔ فرایند یادگیری مورد استفاده قرار گرفت، اما در سال‌های اخیر کلمات فراگیری و یادگیری به طور عمده تبدیل به کلمات مترادفی شده‌اند.

تا کنون بحث‌های زیادی بر سر چگونگی یادگیری زبان وجود داشته و بسیاری از مسائل کماکان حل نشده باقی مانده. تا کنون نظریات مختلفی برای فراگیری زبان دوم ارائه شده ولی هیچ‌کدام به صورت تمام و کمال مورد تایید تمام پژوهشگران این عرصه قرار نگرفته است. با توجه به طبیعت میان‌رشته‌ای این حوزه چنین اتفاقی در آیندهٔ نزدیک دور از انتظار است.