ادبیات تعلیمی چیست ؟ ادبیات ارشادی

ادبیات تعلیمی چیست ؟ ادبیات ارشادی
idactic literature
ارشاد در لغت راه نمودن، راه راست نمودن، راه حق نمودن و به حق و درستی رهنمون کردن است و در اصطلاح هر اثر ادبی که هدف آن ارشاد و تعلیم باشد در جرگه ادبیات ارشادی و تعلیمی جای می گیرد. موضوع ارشاد و تعلیم جنبه های مختلفی چون اخلاقیات، مسائل و انتقادات اجتماعی و سیاسی و آموزش فنون و حِرف گوناگون را در بر می گیرد.
در ادبیات تعلیمی فارسی، شعر گسترش بیشتری یافته و یکی از دامنه دارترین و گسترده ترین اقسام شعر در ادبیات فارسی شعر تعلیمی است.
نخستین اثر منظوم و مستقل در اخلاق، پندنامه انوشیروان است که بدایعی بلخی، معاصر سلطان محمود غزنوی آن را در بحر متقارب سروده است.
ادبیات تعلیمی به آن دسته از آثار ادبی اطلاق می‌شود که محتوای آنها آموزه‌های اخلاقی، اجتماعی یا علمی است و به هدف تعلیم و تربیت آفریده می‌شوند. تعلیم و تربیت همواره یکی از نخستین دغدغه‌های بشر بوده است و اصولاً رسالت پیامبران و نقش آن‌ها در زندگی انسان ها برای رسیدن به این هدف بوده است. به تدریج با پیدایش و تکامل ادبیات و تقسیم آن به انواع مختلف بسیاری از ادیبان بر آن شدند تا با درآمیختن ادب و آموزه‌های پرورشی راه را برای رسیدن به این امر هموار کنند و بدین ترتیب ادب تعلیمی شکل گرفت. بنابراین منظور از ادبیات تعلیمی ادبیاتی است که نیک‌بختی انسان را در بهبود منش اخلاقی او می‌داند و خود را متوجه پرورش قوای روحی و تعلیم اخلاقی انسان می‌کند.