ایماژیسم در ادبیات
imagism
ایماژ به معنی تصویر و خیال است و ایماژیسم عنوان مکتبی در شعر بود که بین سال های 1912-1917 توسط شاعران انگلیسی و آمریکائی شکل گرفت. این شاعران در اشعار خودعلیه شعر احساسیگرانه قرن نوزدهم به مخالفت برخاستند.
ایماژیسم توسط ازرا پاوند و امی لاول پا گرفت. اینان از افکار شاعرانه تی اس هالم الهام گرفته بودند.
امی لاول در مقدمه ای که بر گلچینی از چن شاعر ایماژیست 1917-1915 نوشت، دیدگاه های این نهضت شاعرانه را به طور خلاصه چنین بیان می کند: شاعران ایماژیست شعری می سرایند که ضمن احتزار از منظومه سرائی و کاربرد مطالب قراردادی شاعرانه، با آزادی هر مضمونی را بر می گزینند و برای یافتن آهنگ خاص خود بی هیچ قید و بندی عمل می کنند. زبان این شعر، زبان روزمره است و تصویری که ارائه می دهد محکم، صریح و فشرده است.
در اصل شعرای ایماژیست اغلب از نوعی شعر غنائی و کوتاه ژاپنی به نام هایکو تأثیر گرفته اند.
اگر چه مکتب ایماژیسم چندان دوامی نیاورد، سرآغاز شعر معاصر محسوب می شو زیرا شعرای برجسته ای چون و بی ییتز و تی اس الیوت و والاس استیونس به شدت از تصاویر دقیق و واضح ایماژیست ها که بدون بیان هیچ رابطه ای کنار هم قرار می گیرند، تأثیر گرفته اند
تصویرگرایی یا ایماژیسم (به انگلیسی: Imagism) نهضتی آمریکایی- انگلیسی بود که در اوایل قرن بیستم رخ داد و طرفدار صراحت در تصویر سازی و زبانی روشن و تند بود.
تصویرگرایی به عنوان با نفوذترین حرکت در شعر انگلیسی از زمان فعالیت پیش رافائل‌ها گزارش شده است.[۱] به عنوان یک سبک شاعرانه نقطهٔ شروع مدرنیسم در اوایل قرن بیستم شد[۲] و اولین جنبش ادبی مدرن سازمان یافته در زبان انگلیسی به حساب می‌آید.[۳] تصویرگرایی گاهی به عنوان “توالی خلاق لحظات’ در نظر گرفته می‌شود تا هرگونه دوره توسعه مداوم یا پایدار.[۲] رنه تاپین اظهار داشت ” دقیق تر این است که تصویرگرایی را نه به عنوان یک دکترین و نه حتی به عنوان یک مکتب شاعرانه بلکه باید به عنوان انجمنی متشکل از چند شاعر دانست که برای یک زمان خاص بر سر تعداد کمی از اصول مهم به توافق رسیده‌اند.[۴]
برخلاف معاصران خود، شاعران گرجی، که عموماً به سنت احساس و برهان متکی بودند، تصویرگرایی احساس و برهانی را که مشخصهٔ اکثر اشعار رومانتیک و ویکتوریایی است کنار می‌گذارد. در مقابل، تصویرگرایی دعوتی بود برای بازگشت به ارزش‌هایی که جنبهٔ کلاسیک بالاتری داشتند. ارزش‌هایی مانند ارزش مانند صراحت در ارائه و اقتصاد زبانی، همچنین تمایلی به آزمایش با استفاده از قالب‌های شعری غیر سنتی. تصویرگرایی، استفاده از شعر آزاد است.
انتشارات تصویرگرا که بین سال‌های ۱۹۱۴ تا ۱۹۱۷ ظهور یافتند هم در زمینه شعر و هم در دیگر زمینه‌ها روی کارهایی تکیه کردند که توسط اشخاص شناخته شدهٔ مدرنیست بوجود آمده بودند. گروه تصویرگرا در لندن تمرکز داشتند و دارای اعضایی از بریتانیای کبیر، ایرلند و ایالات متحده بود. می‌توان گفت به گونهٔ غیرمعمولی شماری از نویسندگان زن عمدهٔ شخصیت‌های تصویرگرا را تشکیل می‌دادند.
یکی از ویژگی‌های هویتی تصویرگرایی تلاش آن برای جداسازی یک تصویر به منظور آشکار نمودن جوهر آن است. این ویژگی تحولات معاصر درهنر آوانگارد به خصوص کوبیسم را منعکس می‌کند. اگر چه تصویرگرایی از طریق استفاده از چیزی که ازرا پاوند به نام «جزئیات روشن» از آن یاد می‌کند اشیاء را ایزوله می‌نماید، روش اندیشه نگار پوند که در آن مثال‌های عینی با هدف بیان یک انتزاع در مجاورت یکدیگر قرار می‌گیرند شبیه به شیوهٔ کوبیسم در ترکیب دیدگاه‌های چندگانه در یک تصویر واحد است.
ایماژیسم به عربی : التصویریة