مثنی در عربی ساختن اسم مثنی در زبان عربی اسم مثنی اسمی است که به دو نفر یا دو شیئ اطلاق می شود دو کتاب: کتابان دو نفر: شخصان در زبان عربی اسم از نظر تعداد به سه نوع تقسیم می شود مفرد: یک نفر یا یک شیء مثنی: دو نفر یا دو شیء جمع: […]

جمع مکسر چیست در زبان عربی دو نوع جمع وجود دارد۱-جمع سالم ( جمع مذکر سالم و جمع مؤنث سالم)۲-جمع مکسر جمع مکسر جمعی است که شکل اسم دچار تغییر می شود و به اصطلاح شکسته می شود برای مثال هدف می شود اهداف که دو الف به آن اضافه شده است و شکل آن […]

نسبت در زبان عربی در زبان عربی به اسمی که یاء مشدد نسبت داشته باشد اسم منسوب می گویند.حرف آخر کلمه قبل از یاء کسره می گیردایران + ی = ایرانی مصر + ی = مصری اسمی که یاء نسبت می گیرد مانند صفت مشبهه با آن رفتار می کنیماگر اسمی به تاء تأنیث متصل […]

تصغیر در عربی قواعد تصغیر در زبان عربی ۱- مصغر کلمه سه حرفی بر وزن (فُعَیْل) می آید. مانند: رَجُل – رُجَیْل ۲- مصغّر کلمه چهار حرفی بر وزن (فُعَیْلِل) می آید. مانند: دِرهم که دُرَیْهِم می شود. ۳- وزن های دیگر اسم مصغر عبارتند از: فُعَیْلَه،فُعَیْلان مانند: زُهَیْره، سُکَیْران ۴- در تصغیر اسم فاعل […]

نعت حقیقی و سببی صفت حقیقی و سببی نعت و صفت به یک معنا هستند نعت یا صفت تابعی است که تمام کننده متبوعش است با بیان معنایی که در متبوع یا متعلق متبوعش است بنابراین دو نوع نعت وجود دادرد: ۱-نعت حقیقی : جاء رجل عالم ۲-نعت سببی: مانند: جاء رجل عالم أبوه در […]

عطف بیان چیست قواعد عطف بیان در نحو عربی تفاوت عطف بیان و صفت عطف بیان تابعی جامد است و از متبوع خود مشهورتر است لذا برای توضیح متبوع خود ذکر می شود. مانند: «جاء صاحبک علیٌّ» که «علی» عطف بیان از «صاحب» بوده و از آن مشهورتر است. طف بیان یا متبوع خود را […]

اضافه در عربی انواع اضافه در قواعد زبان عربی اضافه در دستور زبان عربی ترکیبی است که معمولا دو اسم پشت سر هم می آید، یعنی اسم اول به اسم بعدی خود می چسبد. اسم اول معمولا ال و تنوین نمی گیرد و اسم دوم مجرور می شود. به این ارتباط بین دو اسم اضافه […]

اسم مبالغه در عربی اسم مبالغه یا صیغه مبالغه اسمی است که برای زیادی صفتی در چیزی یا شخصی به کار می رود و دارای وزن های بی شماری است از جمله : مِفعال : مِقدام ( بسیار شجاع) ، مِعطاء ( بسیار بخشنده) فَعِل: حَذِر ( بسیار حواس جمع و محتاط) یَقِظ ( بسیار […]

همزه قطع و وصل در عربی همزه قطع: آنست که در اوّل کلام آید و چه در وسط، تلفّظ شود. مانند: همزه أکْرِمْ که هم در جمله: “أکْرِمْ یا رَجُلُ” و هم در جمله “یا رَجُلُ أکْرِمْ” تلفّظ می شود. همزه وصل: آنست که فقط در ابتدای سخن و آغاز جمله به تلفّظ در آید […]