زندگی نامه دکتر ابراهیم دیباجی
دکتر سید ابراهیم دیباجی ازکودکی تا باز نشستگی
دکتر سید ابراهیم دیباجی فرزند حاج سید فتح اله دیباجی در آذرماه 1315 شمسی در خانواده ای اهل علم و روحانی در فروشان سده (خمینی شهر کنونی) متولد شد، شجره سیادت او به محمد دیباج فرزندامام جعفر صادق (ع) می رسد. وی خواندن و نوشتن را در پنج، شش سالگی در مکتب خانه های زادگاه خودآموخت و در همانجا کتابهای انشا و ترسل، علم صرف عربی، نصاب فراهی، گلستان سعدی و برخی دیگراز کتابهای فارسی را آموزش دید و پس از آن دوره دبستان را بپایان رسانید، و به حضوره علمیه اصفهان رفت و در مدرسه جدّه بزرگ حجره ای گرفت و به آموختن علوم دینی و معارف اسلامی و ادبی پرداخت.
او دوره علوم مقدماتی حوزه مانند: صرف و نحو- علوم بالغی- منطق- اعتقادات را نزد حجه السلام شهید شیخ قنبر علی فلاورجانی، و حجه السلام شیخ حیدر علی صلواتی سدهی، و حجه السلام شیخ عبدالخالق اصفهانی آموزش دید و کتابهای معتبر دستور زبان عربی و علم منطق و بلاغت را نزد حجه السلام سیدمحمدباقرمصطفوی، و حجه السلام سید احمد مقدس بیدآبادی، و حاجی شیخ محمد علی حبیب آبادی فرا گرفت. وی مقدمات علم فقه و کالم را نزد آیه اهلل حاج سید مصطفی مهدوی سدهی و آیه اله حاج شیخ رمضانعلی املایی سدهی آموخت و مقدمات علم اصول فقه را نزد حجه االسالم حاج سید محمد هاشمی، و آیه اله حاج شیخ احمد فیاض سدهی خواند. روزهای آخر هفته ،چهارشنبه- پنجشنبه- جمعه به آموختن علوم ریاضی از حساب و هندسه و جبر و مقابله پرداخت.پس از آموزش علوم دوره مقدماتی، دوره سطح را آغاز نمود و آثار معتبرفقهی، و اصول فقه، و منطق عالی و هیئت و نجوم را نزد آیه اله حاج شیخ عباسعلی ادیب، و حجه السلام سیدحسن مصطفوی، و حاج سیدحسن مدرس بیدآبادی، و آیه اله حاج شیخ احمد فیّاض، و آیت اله حاج شیخ محمدحسین اشنی خواند و دوره عالی و خارج را آغاز نمود، خارج فقه، اصول فقه و فلسفه، عرفان علمی و عملی
را نزد آیات ثقه الاسلام، و حاج شیخ محمود مفید، حاج رحیم ارباب، حاج میزا علی آقا شیرازی، شهاب آبادی، خوانساری، حاج میرزا ابوالحسن شعرانی، حاج شیخ محمدعلی حکیم، گلپایگانی و بسیاری دیگر از آیات عظام و حجج اسالم آموزش دید، به علاه دراین دوره های آموزه های خود را به طالبان علم و عرفان و طلبه های علوم دینی آموزش داد. تبادل علمی پژوهشی، کتبی و شفاهی که میان او و آیت اله حاج میرسید علی بهبهانی را مهرمزی، آییت اله حاج شیخ آقابزرگ تهرانی در راستای نقد و بررسی کتابهای علوم و معارف عقلی و نقلی انجام گرفت. از آیت اله رامهرمزی به اخذاجازه اجتهاد و درایت، و از حاج شیخ آقا بزرگ به اخذ اجازه روایتی نائل گردید.
تحصیلات دانشگاهی
دکتر سید ابراهیم دیباجی در سال 1339 شمسی از حوزه های علمی و سنتی اصفهان و قم
رهسپار حوزه های علمی و سنتی تهران و مراکز علمی آموزشی جدید و دانشگاهی شد و در تهران، خیابان
ناصر خسرو، کوچه مروی به مدرسه سپهسالارقدیم رفت و در آنجا حجره گرفت، و پس از استقرار در امتحان
تصدیق مدرسی شرکت نمود و با توفیق در امتحان، تصدیق مدرسی گرفت و در دبیرستانهای اسلامی به تدریس پرداخت. بی درنگ در امتحان آزاد دبیرستانها شرکت نمود و به دانشسرای مقدماتی راه یافت و پس از اتمام آن به اخذ دیپلم علمی و ادبی، طبیعی – ریاضی نائل گردید، و باتصدیق مدرسی دوره مؤسسه وعظ تبلیغ اسلامی در امتحان دانشکده الهیات دانشگاه تهران پذیرفته شد و مقطع کارشناسی در رشته فلسفه ( معقول )
را به پایان آورد و در 1345 به اخذ لیسانس توفیق یافت. کارشناسی ارشد همین رشته را در سال 1350به
پایان رسانید و فوق لیسانس گرفت، وی مدتی در مراکز علمی به آموزش و پژوهش پرداخت، و بر آن شد که
از مراکز آموزشی و پژوهشی کشورهای عربی دیدن نماید پس رهسپار کشورهای سوریه و لبنان گردید و
پس از بررسی دانشگاه قدّیس یوسف سن ژوزف بیروت را پسندید، و در دوره دکتری آن ثبت نام
نمود، و در سال 1360 شمسی به اخذ دکتری با درجه ( جیّد جدّا) توفیق یافت.
خدمات آموزشی و پژوهشی
دکتر دیباجی از سال 1342 تا 1345 در لغت نامه دهخدا بررسی فرم های مؤلفان را بر عهده داشت و
نیز از سال 1343تا 1346در بخش بررسی و تحقیق کتابخانه مجلس شورا به فهرست نگاری کتاب های خطی و پژوهش اشتغال یافت، و در سال 1349 به کتابخانه دانشکده ادبیات دانشگاه تهران دعوت شد و
بعنوان کارشناس کتاب های فارسی و عربی مشغول کار شد، در سال 1350 مربی گروه زبان و ادبیات عربی دانشکده شد، و به ترتیب مراتب استاد یاری و دانشیاری و استادی را پیمود. در سال 1387شمسی باز نشسته شد. وی افزون بر آموزش و پژوهش در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران، در دانشکده علوم تربیتی دانشگاه
تهران و نیز در دانشگاه های تربیت مدرس و تربیت معلم تدریس نموده است، ولی هم اکنون در گروه زبان و ادبیات عربی دانشکده ادبیات و زبان های خارجی دانشگاه آزاد ( واحد علوم و تحقیقات ) آموزش و پژوهش می نماید.
منبع: دانشنام